Translate

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Απρόβλεπτα και ...καθημερινά...

Καλέ συμπολίτες μου, τι αλλαγή είναι αυτή;
(Όσοι είδατε την συνέντευξη του άρχοντα της πόλης στο Σταρ Κεντρικής Ελλάδος, καταλαβαίνετε)
«Ελάτε να καθίσετε στην καρέκλα μου», λέει, «όποιος θέλει», λέει.
- Α, για να σου πω κυρ Μήτσο, εμείς εσένα ψηφίσαμε, σε σένα εμπιστευτήκαμε την …καρέκλα…
Αν θέλαμε θα ψηφίζαμε από μόνοι μας τους άλλους!
Πω, πω, πω τι …χρέος είναι κι αυτό!
Ως χαρακτήρας πάντως ο γιατρός μας άψογος και …σταθερός.
Από τι μια «τι Δήμαρχος είμαι αν δε βάλω τους δικούς μου στις θέσεις κλειδιά» κι από την άλλη «ελάτε να με βοηθήσετε γιατί καταποντίζομαι»…
Πρέπει να είναι ο μόνος πολιτικός που παραδέχεται δημοσίως το ρουσφέτι!
Τι προσόντα, βρε και κουραφέξαλα!
Αν έχεις καλούς φίλους σε καλές θέσεις θα πας μπροστά σε αυτή τη χώρα!
Αλλιώς σε τρώει η μαύρη μαρμάγκα
Τ’ ακούς γερο μ’ ;
Τ’ ακούω να λες…!
Κατά τ’ άλλα ΖΗΤΩ ο σοσιαλισμός, ΖΗΤΩ η δημοκρατία, ΖΗΤΩ η δικαιοσύνη…
Αμ, πώς; ΖΗΤΩ ο μπάρμπας, ΖΗΤΩ ο κουμπάρος, ΖΗΤΩ ο κολλητός, ΖΗΤΩ ο «δικός σου»;
Βρε, δε θέλει ρουσφέτια η νέα γενιά.
Θέλει δικαιοσύνη και ισότητα στις ευκαιρίες, θέλει ελπίδα και στήριξη…

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όλα εντάσσονται δυστυχώς, στη σύγχρονη Ελληνική νοοτροπία όλων των πολιτικών μας, με την οποία νοοτροπία έχουν εμβολιάσει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό. Οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει και επικρατεί παντού το "δώσε μου για να σου δώσω", δηλαδή καθαρές πελατειακές σχέσεις.
Γι' αυτό ακριβώς το λόγο είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη σε όλους τους τομείς, εκτός από το κάπνισμα και την παχυσαρκία...!

Μαρία είπε...

Ετσι είναι και χρειαζεται όλοι να αλλαξουμε αυτη τη νοοτροπια
καταστρεφουμε το μελλον των παιδιων μας έτσι
ειτε το καταλαβαινουμε είτε όχι

Οι μονοι που"βολευτονται" με αυτή την κατασταση είνια η πολιτικοι. Αυτοι όμως είνια λιγοτεροι κι εμεις περισσοτεροι

Η αγνοια οδηγει τον πολιτη στην "χρεια" του ρουσφετιου... και ο φόβος...

nkalomiris είπε...

Διαβάζοντας τα ΖΗΤΩ μου ήρθε το "ΖΗΤΩ η Νέα Δημοκρατία". Φυσικά και δεν κολλάει αλλά από αυτός τον σαρδανάπαλο της πολιτικής όλα να τα περιμένουμε. Μόνο αυτό δεν μας είπε ότι είναι.
Να σας πώ την αλήθεια, την είδα και εγώ την συνέντευξη - κωμωδία. Γέλασα με την ψυχή μου, όπως και πάρα πολλοί συμπολίτες μας. Μα καλά είμαστε σοβαροί σε αυτοί την πόλη; Ψηφήσαμε αυτόν για δήμαρχο. Γελάει όλη η Στερεά μαζί μας.
... και εμείς κλαίμε.

ΥΓ. δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε. Στρώνουν τον δρόμο στην ΔΕΛΦΩΩΩΩΩΝ.

Μαρία είπε...

Μπορει να είχε περισσεψει ασφαλτος από την προηγουμενη δημοτική αρχή και δεν είχαν τι να την κανουν...

Η αληθεια είναι οτι η τηλεθεαση αυτη την βραδια πρεπει να ξεπερασε τον ...Λαζοπουλο...
Αν μη τι αλλο ανεβαζει τα ...νουμερα...!

Ανώνυμος είπε...

Επειδή περισσεύει ο λαϊκισμός και τα τα δακρύβρεχτα σχόλιά σας για την καταστροφή του μέλλοντος των παιδιών σας εξαιτίας μιας ορθής πολιτικής απόφασης του Δημάρχου Λιβαδειάς και επειδή ως φαίνεται, αγνοείτε πλήρως την στοιχειώδη πολιτική πρακτική, καλλίτερα να ασχοληθείτε με τίποτα άλλο πιο ανάλαφρο.
ΥΓ. Όταν αντιγράφετε το ύφος των πρωϊνάδικων, τουλάχιστον πράξτε το καλά, διότι αυτό το ύφος σας ταιριάζει...

Μαρία είπε...

gap, εσεις κοιταξτε να κρατησετε τις καρεκλες σας... που όπως το γνωρίζετε ήδη τριζουν...
κι αφηστε με εμενα να προσπαθώ να αντιγραψω τα πρωιναδικα...! Τωρα εαν εσας σας προκαλεσαν δακρυα τα σχολια μου, εμενα μου προκαλουν γελια οι προσπαθειες σας να μας πεισετε πως είστε πολιτικοι...
και έχετε την δυνατοτητα να λαμβανετε και πολιτικες αποφασεις...

Ανώνυμος είπε...

Αν προσπαθήσεις (όχι πολύ) να ξεφύγεις από τις εμμονές σου και τον σφικτό εναγκαλισμό του εργοδότη σου, τότε ίσως διαπιστώσεις ότι, μεταξύ του άσπρου και του μαύρου υπάρχει και το γκρι...

Μαρία είπε...

@gap, εχεις σκεφτει ποτε ότι αυτες τις συμβουλες θα έπρεπε να τις απευθυνεις στον εαυτό σου;

Εχεις σκεφτει ποτε ότι πανω απο ασπρο το μαυρο και το γκρι ισως να υπαρχει και μια αλλη πραγματικότητα πολυ πιο φωτεινη, λαμπερη και διαυγής;

Μια και όπως φαινεται είσαι φιλοσοφημενο ατομο, θα ήθελα να μην εκλαβεις ως ειρωνικά τα σχολια μου αλλα να δεις τις αληθειες που κρυβουν...
Καλή σου μερα

Ανώνυμος είπε...

Ουδέποτε εξέλαβα ως ειρωνικά τα γραφόμενά σου, διότι αν έπραττα κάτι τέτοιο, θα σου έλεγα ότι το τελευταίο σχόλιό σου μου θυμίζει Άρλεκιν.

Προτροπή:
Επειδή έχω από καιρό θάψει τα ξύλινα σπαθιά μου, θα σε παρακαλούσα να κάνεις και εσύ το ίδιο. Διότι η διαχείριση ενός δημοκρατικού μέσου ενημέρωσης όπως είναι το blog, δεν είναι τρόπος για να δραπετεύσουμε από τα όποια αδιέξοδά μας, ούτε για δηλώνουμε παρόντες σ΄ αυτόν τον ομολογουμένως φτηνιάρικο πολιτικό μικρόκοσμο που ο καθένας θέλει να έχει θέση και άποψη.

Μαρία είπε...

Μια και σου θυμιζει Αρλεκιν, ιπποτη με τα ξυλινα σπαθια, συνεχισε να καλπαζεις καβαλα στο λευκό ατι του ονειρου σου... Γνωριζω πολυ καλα να διαχειριζομαι ότι με αφορα.
Δεν θα μου επιβαλεις τον δικό σου τροπο σκεψης.
και παλι σου συνιστω να διαβαζεις δευτερη φορα τα γραφομενα σου και να δεις μηπως οι προτροπες και οι συμβουλες σου απευθυνονται σε σενανε τον ίδιο..

Αν νομιζεις ότι με απειλεις
τι να σου πω... Εχω κατατρομαξει

Α, και μη ξεχασω να σου ευχηθώ καλο απογευμα...

agios thomas είπε...

"Επειδή περισσεύει ο λαϊκισμός και τα τα δακρύβρεχτα σχόλιά σας για την καταστροφή του μέλλοντος των παιδιών σας εξαιτίας μιας ορθής πολιτικής απόφασης του Δημάρχου Λιβαδειάς και επειδή ως φαίνεται, αγνοείτε πλήρως την στοιχειώδη πολιτική πρακτική,καλλίτερα να ασχοληθείτε με τίποτα άλλο πιο ανάλαφρο. "

Τι μου θυμίζει αυτό; Τι μου θυμίζει;
Α! εκπομπή Πρετεντέρη, Κουλούρης εναντίον νεαρού Βαρβιτσιώτη¨
:αγνοείτε πλήρως την στοιχειώδη πολιτική πρακτική.

Γκαπ, πρέπει να υπάρχει μεγάλο gap στο δήθεν δημοκρατικό κρανίο σας.
Μήπως είσθε και εσείς ένας από τους θεματοφύλακες της ...δημοκρατική...πολιτικής πρακτικής;

Ανώνυμος είπε...

Επιβεβαιώνεις με τα σχόλιά σου e-efimerida ότι σου προκαλεί αλλεργικό σόκ η κατάθεση μιας διαφορετικής κριτικής, αντίθετης της δικής σου. Κλείνεσαι στο καβούκι σου και αμύνεσαι. Αλήθεια, ποια απειλή κρύβουν τα γραφόμενά μου; Έλεος!!!
Αλίμονο αν χρειάζεσαι μετάφραση από ελληνικά σε ελληνικά. Σε παρακαλώ να μην αφήνεις να σε προσπερνάνε οι ανασφάλειές σου.

Αφού όμως θεωρείς απειλή τις καθαρές θέσεις ενός συνομιλητή σου (ασχέτως αν διαφωνείς με αυτές), μήπως δικαιώνεις τα γραφόμενά μου για αδυναμία σου να διαχειριστείς όντως το ...οικοδόμημά σου;
Μήπως αναζητάς μέσω του blog να διασκεδάσεις τις ανασφάλειές σου και να αλωνίζεις στο απέραντο τίποτα;
Πρέπει να ξέρεις, ότι τα όρια του λαϊκισμού δεν είναι χαραγμένα στο έδαφος.

Μαρία είπε...

"Μήπως αναζητάς μέσω του blog να διασκεδάσεις τις ανασφάλειές σου και να αλωνίζεις στο απέραντο τίποτα;"
Ποιητικός λόγος, μετα τον προηγουμενο "ξυλινο". Οταν χρειαστώ ψυχολογο, θα σε προτιμησω... Για την ώρα το ότι ασχολεισαι τόσο αναλυτικά μαζί μου δειχνει μαλλον τις δικες σου ανασφαλειες...
Οι προηγουμενες απαντησεις μου δεν έπιασαν τόπο. Ειμαι απολυτα πεπεισμένη οτι θα σου κανει πολύ καλο μια ενδοσκόπηση και μια αυτοαναλυση. Ετσι θα ανακαλυψεις πραγματα για τον εαυτο σου που ουτε τα έχεις φανταστει...
π.χ. Θα ανακαλυψεις ότι είσαι απαισιοδοξος, εχεις εμμονές, είσαι απολυτος, βρισκεσαι σε αδιεξοδα σε αρκετους τομεις της ζωής σου και νιωθεις μοναξια μεσα στο τίποτα που ζεις...

Συνεχισε...
Καλημερα!

Ανώνυμος είπε...

Μετά το ασφυκτικό σου πρέσσινγκ και μη δυνάμενος να ανταπεξέλθω στα αξιοθαύμαστα πνευματκά θέλγητρά σου, ΟΜΟΛΟΓΩ: Ομολογώ ότι είμαι ανασφαλής, όμολογώ ότι έχω υπαρξιακά προβλήματα, ομολογώ ότι βρίσκομαι σε τραγικά αδιέξοδα.
Το μεγαλείο των λόγων σου με απελευθέρωσε από την ματαιοδοξία μου. Ναι είδα το φως το αληθινό. Ομολογώ, ομολογώ, ομολογώ κλαίω στον ώμο σου και σου ψυθιρίσω
τον "τρελλό".

Έλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό
πριν από μένα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις έριες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...

Μαρία είπε...

Εκτος των ειρωνικών σχολιων, σε εκτιμω βαθυτατα για το υπεροχο ποιημα, έστω κι αν το χρησιμοποιησες για να με θίξεις... Να είσαι καλα, δεν σου κρατω κακία...
και μη σου πω θα ήθελα να μου προτεινεις και κανενα ωραιο θεμα για το μπλογκ με την υπογραφη σου, gap

Ανώνυμος είπε...

Θα σε παρακαλούσα να μην μου προτάσσεις τις ευαισθησίες σου, διότι με αφοπλίζεις και αυτό δεν το θέλεις ούτε εσύ, αλλά ούτε και εγώ, διότι η παρτίδα θα τελειώσει εδώ...

Μαρία είπε...

Ας είναι...