"Ένας ορίζοντας φωτιά και μία στάλα ξενιτιάς
Είναι ο μόνος προορισμός για έναν έρωτα μισό
Βαθιά στο στήθος μου κρυφός
Εκεί μακριά, που το ίχνος σου
Παρηγορεί τον ήλιο μου
Κάθε μέρα σκοτεινή
Που εσύ…εσύ δε νοιάστηκες να δεις
Και έμεινες πίσω μου φιλί…
Φιλί καυτό στη σάρκα μου και ουρανός στα μάτια μου.
Για αυτό και εγώ σε λησμονώ μα αν τύχει πάλι να σε δω
Θα είμαι έρωτας μισός στο πλάι σου ένας εχθρός
Κι αφού δεν έγινε θεός, θα βασιλεύει μές στο φως.
Σε ένα φως εγώ και εσύ με μια λέξη σκοτεινή να ψιθυρίζει ένας θεός
Ανύπαρκτος μικρός θεός…
ανάμεσα μας πια, σκοπός μηδαμινός μα στο στήθος, πυρετός
Μόνο μια λέξη μαγική, να ενώσει το κορμί …ξανά με τη καρδιά.
Με ένα βλέμμα πένθιμο θα σου χαρίσω τον καημό,
έναν χαμό βασιλικό σαν ένα χάδι θεϊκό
που άφησε ο ανύπαρκτος, εκείνος ο μικρός θεός
που ταξιδεύει μοναχός σε ένα φως ονειρικό
για ένα νήμα σιωπηλό που είναι στα χέρια σου ιστός
και στη ψυχή σου μια γωνιά που θα δωρίσει μια ζωή
σαν θα έρθεις πάλι να με βρεις."
Ευχαριστούμε την Αμάντα για το όμορφο ποίημα...
Μακάρι βρε Αμάντα να έρθει να σε βρει παλι ο μικρός θεός σου και να μεγαλουργήσει μαζίσου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου